ธรรมะ : ปริยัติ vs ปฏิบัติ...แผนที่ และ การออกเดินทาง

ทุกวันนี้...เราถกกันไม่ลง... เพราะการศึกษาธรรมะที่ต่างกันมาก
ระหว่างผู้ที่ศึกษาปริยัติมาก ปฏิบัติน้อย แต่พูดเยอะ,

ส่วนที่ปฏิบัติมากก็นิ่งเงียบ, ... ความไม่กระจ่างเลยมาตกอยู่ที่...ประชาชน!

หลวงพี่จะกรุณาให้ข้อคิดสักหน่อยได้ไหมคะ ?
--------------------

            หลวงพี่ขอยกเอาคำของพระพุทธเจ้าที่ชาวพุทธทั่ว ๆ ไปมักจะอ้างกันบ่อย ๆ นะ 

พระองค์บอกว่า... ตุมฺเหหิ กิจฺจํ อาตปฺปํ อกฺขาตาโร ตถาคตา  

ท่านทั้งหลายต้องทำความเพียรเอง  

ตถาคตเป็นเพียงผู้ชี้บอกหนทางเท่านั้น  

จากพุทธพจน์บทนี้ ถ้าจะอุปมาให้เข้าใจกันง่าย ๆ ก็คงเป็นว่า... 

หลักธรรมต่าง ๆ ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ หรือที่เรียกกันว่า ปริยัตินั้น 

เปรียบเสมือนเป็นแผนที่นำทางไปสู่ความดีงาม ไปสู่มรรคผลนิพพาน  

ส่วนการปฏิบัติตามหลักธรรมที่พระองค์ทรงแสดง 

ก็เปรียบเสมือนการออกเดินทางตามแผนที่นั่นเอง

            การที่ใครสามารถท่องจำแผนที่จนขึ้นใจ แต่ไม่ลงมือออกเดินทาง 

ย่อมไม่ได้ทำให้เขาไปถึงจุดหมายปลายทางได้  

ซึ่งก็เปรียบเหมือนผู้ที่รู้ปริยัติ แต่ไม่ลงมือปฏิบัติ 

ย่อมไม่สามารถบรรลุจุดหมายปลายทางในพระพุทธศาสนาได้  

ส่วนผู้ที่ลงมือปฏิบัติ โดยที่ไม่ศึกษาปริยัติเลย 

ก็เปรียบเหมือนผู้ที่ออกเดินทางโดยไม่รู้แผนที่ 

ย่อมหลงทางได้ง่าย ยากที่จะไปถึงจุดหมายปลายทางได้ 

เหมือนกับพวกนักบวชนอกพระพุทธศาสนา 

ไม่ว่าจะเป็นลัทธิเปลือยกาย บูชาไฟ หรือเคี้ยวกินอุจจาระ ฯลฯ 

ซึ่งล้วนแล้วแต่ออกบวชเพื่อแสวงหาความพ้นทุกข์กันทั้งนั้น 

แต่ก็อาศัยการปฏิบัติที่หลวงพี่พิจารณาดูแล้ว อย่างไรก็ไม่น่าจะทำให้พ้นทุกข์ไปได้เลย 

            ดังนั้น ในมุมมองของหลวงพี่  

การศึกษาปริยัติและการลงมือปฏิบัติ จึงเป็นสิ่งที่จะต้องทำควบคู่กันไปนะ 

จะมาบอกว่าสิ่งหนึ่งสำคัญกว่าหรือจำเป็นกว่าก็คงไม่ได้  

และไม่ควรอย่างยิ่งที่จะนำเอาทั้งสองอย่างนี้มาคุยอวดภูมิทับถมกัน 

หรือแบ่งแยกเป็นฝักฝ่าย เป็นสายปริยัติ สายปฏิบัติ อะไรทำนองนี้  

มันจะทำให้ชาวพุทธเราทะเลาะกันเอง 

แล้วพระพุทธศาสนาของพวกเราจะยิ่งตกต่ำย่ำแย่ลงนะ  

ฐานวีโร ภิกขุ 

-------------------------

บันทึกมาแบ่งปัน โดย บัว อรุโณทัย
18 มกราคม 2560